ผกาใต้ร่มผ้า

ไอพีชชา-เพลงดาว

มีบางอย่างบอกฉันให้ยิ้ม
บางอย่างบอกฉันให้หลงรัก
บางอย่างบอกฉันให้คลั่งไคล้
สุดท้าย…มีบางอย่างทำฉันอยากครอบครอง
แค่หล่อน แค่ไอพีชชา

“ฉันก็เรียกแฟนแบบนี้ทุกคนนั่นแหละ เธอไม่เคยมีแฟนเหรอ”
ระหว่างหักเลี้ยวพวงมาลัย เข้าสู่รั้วไร่ที่ถูกล้อมรอบด้วยรั้วหนามสูงเกินมาตรฐานกฎหมาย เพลงดาวกัดปากเล็กน้อย เธอแค่ถามในฐานะเพื่อนมนุษย์ที่ตกลงมาในเรือลำเดียวกัน ไม่นึกว่าหล่อนจะตอบเธอด้วยซ้ำ แต่พอตอบแล้วหญิงสาวก็เกิดอาการนิ่งเงียบ เงียบจนไอพีชชาต้องชะลอรถ ปล่อยให้วิ่งนุ่มนวลในเส้นถนน
“คบกับเพลงอย่าเรียกเธอ”
“จะมาเอาแต่ใจอะไรกันคุณ กับเรื่องแค่นี้”
“เรียกอย่างอื่นก็ได้ ไม่เห็นจะต้องเรียกเธอ”
“เธอนั่นแหละ เหมาะแล้ว มันไม่ได้ดูไม่ดีแถมเข้ากันกับเค้า” ไอพีชชายักไหล่ไม่ยี่หระ หยุดรถลงในโรงจอดในนาทีที่มาถึง
เพลงดาวยังไม่ตอบ เธอกำลังจัดวางไอพีชชาให้อยู่ในตัวเลือกรั้งท้ายของรั้งท้าย ผู้หญิงที่ควบคุมยากเกินไปแบบหล่อน
เป็นคนรักที่ดีในอนาคตไม่ได้หรอก ดีไม่ดีเธออาจพลาดพลั้งเป็นฝ่ายถูกหล่อนบงการเสียเอง

นักเขียน: เจ้าฟ้าพระยาฝน

จำนวนหน้า: ประมาณ 555 หน้า

ขนาด: A5

ของแถม:

• ที่คั่นหนังสือ
• โปสการ์ด
• จิบิไดคัท

ทดลองอ่าน: คลิ๊ก