ระยะเวลาในการ pre-order : 01/10/20 – 31/10/20
ตัวอย่างเนื้อหาในเล่ม:
เพราะเราสองคนจบกันไม่สวยสักเท่าไรเมื่อสามปีที่แล้วทำให้การกลับมาเจอหน้ากันอีกครั้งเป็นเรื่องที่ยากจะดีต่อกัน ยิ่ง‘เธอ‘เป็นจอมวายร้ายเก่ายิ่งแล้วใหญ่กลับมาเจอกันคราวนี้คง
“เมือง…หอมว่าเราเลิกกันเถอะนะ” เสียงของคนร่างเล็กที่นั่งหันหลังอยู่ตรงระหว่างขาของอีกคนที่สูงกว่าเอ่ยขึ้น ประโยคนั้นทำให้คนที่กำลังเล่นม้วนปลายผมด้วยนิ้วเรียวชะงักเล็กน้อย
“แหม เข้าใจเล่นนะเราน่ะ วันนี้ April Fools’ day เมืองรู้หรอก” คนที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลังตอบกลับด้วยน้ำเสียงร่าเริงราวกับว่าประโยคที่ได้ยินเมื่อครู่เป็นการเล่นอำกันเล่น
“เมือง หอมพูดจริงๆ หอมไม่ได้โกหก” เจ้าของประโยคหันกลับมามองคนด้านหลังด้วยแววตาจริงจังเพื่อยืนยันคำพูดที่กล่าวไปข้างต้น
“นี่เริ่มไม่ตลกแล้วนะจันทร์หอม”
“หอมก็ไม่ได้ขำนะคะ หอมว่า…เราเลิกกันเถอะนะเจ้าเมือง”
“ทำไม” เจ้าเมืองลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะมองอีกคนด้วยสายตาปะปนกันไป ทั้งไม่เชื่อ สงสัยและเสียใจ
“ผู้หญิงคบกันไม่ได้หรอก ยังไง…สักวันเราก็ต้องมีครอบครัว มีลูก หอมว่าเราเลิกกันตอนนี้จะดีกว่า ก่อนที่เราจะถลำลึกไปมากกว่านี้นะเมือง” จันทร์หอมลุกขึ้นตามก่อนจะเอื้อมมือไปจับฝ่ามือที่กำลังสั่นเทาอยู่
“หอมคิดแบบนั้นมาตลอดเลยเหรอ ตลอดสี่ปีที่เราคบกันมาหอมคิดแบบนั้นจริงๆเหรอ มองตาเมืองแล้วตอบมา แค่เรื่องนี้จริงๆใช่ไหมจันทร์หอม” เจ้าเมืองประคองใบหน้าเล็กให้สบตากันตรงๆ แววตาทั้งคู่สั่นไม่ต่างกันเหมือนกับกายของทั้งสอง
“เมือง..”
“ขอร้องล่ะหอม บอกมาสิว่าเป็นเรื่องล้อเล่น หอมแค่หยอกเมืองเล่นใช่ไหม ตัวเล็กแค่แกล้งเค้าใช่ไหมคะ แค่หลอกเพราะวันนี้เป็นวัน April Fools’ day ใช่ไหม ใช่ไหมจันทร์หอมตอบสิ ขอร้อง…”
“หอมไม่ได้รักเมืองแล้ว เพราะฉะนั้น…ได้โปรดเถอะนะเมือง”
“แล้ว แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร สี่ปีที่ผ่านมาคืออารมณ์ชั่ววูบ เบื่อ แก้เหงาอย่างนั้นเหรอหอม”
“…หอมขอโทษ”
“โคตรเชื่อเธอเลย! ตอนนี้ฉันโคตรเกลียดเธอเลยจันทร์หอม ขอให้เธอโชคดีกับสิ่งที่เธอเลือกแล้วกันจันทร์หอม”
สามปีต่อมา
“งั้นเราเริ่มประชุมกันเลยนะคะ ตอนนี้ทางช่องได้รับโปรดักส์โฆษณาเครื่องดื่มตัวใหม่ของKoKaมา ซึ่งคอนเซ็ปต์คือ ‘ซาบซ่าเย็นชื่นใจต้อง KoKa’ รายละเอียดอื่นๆอยู่ในแฟ้มตรงหน้าทุกคนแล้วนะคะ ตอนนี้กำลังมองหานางเอกโฆษณาที่เหมาะกับบทอยู่ ทุกคนมีข้อเสนอไหมคะ”
“น้องเจ้าเมืองดีไหมจ๊ะน้องเพลิณ เจ๊ว่าเข้าอยู่นะ” เจ๊ซันนี่ที่ก็ร่วมอยู่ในโปรดักส์ครั้งนี้ด้วยเอ่ยข้อเสนอขึ้น ช่วงนี้เราได้ร่วมงานกันบ่อย ส่วนเจ๊แขได้ยินมาว่าติดร่วมงานโปรเจคใหญ่ของทางช่องอยู่
“ไม่-“ ไม่ได้นะ ฉันคนนึงแหละที่ไม่โอเคสุดๆเลย
“งั้นเดี๋ยวเพลิณจะเสนอลูกค้าไปนะคะ อ๋อ ฝากน้องหอม เจ๊ซันนี่แล้วก็พี่เอกด้วยนะคะ อาทิตย์หน้าเพลิณขอดูแบบเลยนะคะ”
ฉันควรทำไง…เรา ไม่ควรเจอหน้ากันอีกตามความจริงแล้ว แต่วงการนี้คงหนีกันไม่พ้น ทำไมนะ…ทำไมต้องเป็นเจ้าเมือง
“หอมจ๊ะ สีหน้าไม่ค่อยโอเคเลยเป็นอะไรรึเปล่า”
“คะ?! เอ่อ ขอโทษค่ะพี่เพลิณเดี๋ยวหอมส่งแบบให้อาทิตย์หน้านะคะ”
“จ้าๆ งั้นเพลิณขอปิดประชุมเท่านี้ค่ะ ฝากทุกคนด้วยนะคะ” ลาออกคงยาก ลาตายได้ไหมเนี่ย!
ช่อง MHD
“สวัสดีค่ะ ฉันมารีณ ผู้จัดการส่วนตัวของน้องเจ้าเมืองยังไงฝากด้วยนะคะ พอดีน้องมาเตรียมตัวเร็วไปหน่อยยังไม่ค่อยชินกับเวลาที่นี่น่ะค่ะ”
อึ้ง บอกได้คำเดียวว่าอึ้งมาก!
ทันทีที่เปิดประตูเข้าห้องมา จากตอนแรกที่คิดว่าคงยังไม่มีใครมาเพราะอีกประมาณสองชั่วโมง กว่าๆได้ก่อนจะถึงเวลางานจริงๆ กลับมีร่างคนสองคนนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องแต่งตัวอยู่ก่อนแล้ว
เจ้าเมือง… เธอเปลี่ยนไปมากจริงๆ
“นี่คุณคือ..?” ฉันละสายตาจากร่างสูงที่นั่งเล่นมือถืออย่างเพลิดเพลินมามองที่คุณมารีณ ผู้จัดการส่วนตัวของเธอก่อนจะยกมือไหว้
“ฉัน จัน- เอ่อ เป็นเมคอัพอาร์ติสที่จะมาแต่งหน้าให้ในวันนี้ค่ะ”
ฉันที่ตอนแรกกำลังจะแนะนำตัวออกไปนึกขึ้นได้เลยรีบเปลี่ยนทันที แต่สิ่งที่ทำให้ฉันตกใจคือคนที่ตอนแรกไม่ได้สนใจกลับละสายตาจากมือถือมามองที่ฉันด้วยสีหน้าเหมือนพยายามคิดอะไรสักอย่าง
มะ มองทำไม
เธอขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะสะบัดหัวเล็กน้อยพร้อมกับพึมพำอะไรสักอย่างกับตัวเอง เอาวะ! คงจำไม่ได้หรอกปิดแมสครึ่งหน้าขนาดนี้
ฉันสูดหายใจเรียกกำลังใจให้ตัวเองเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหยุดหน้ากระจกที่มีใครบางคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“สวัสดีค่ะ” ฉันชะงักมือที่กำลังเตรียมของค่อยๆหันไปมองเสียงที่คุ้นเคยกำลังเอ่ยทักอยู่ จ้องอะไรขนาดนั้น!
“เอ่อ ค่ะ ขออนุญาตนะคะ” ฉันพยายามพูดให้เสียงขึ้นจมูกแบบสุดๆ จะดัดเสียงก็กลัวเผลอแล้วหลุดออกมา ก่อนจะเริ่มทำหน้าที่ของตัวเอง
“เรา…เคยร่วมงานกันมาก่อนไหมคะ ฉันรู้สึกคุ้นๆเสียงคุณมากเลย” จะมาคุ้นบ้าบออะไรตอนนี้กันคะคุณ! ข้อมือฉันที่ถูกจับไว้โดยคนที่กำลังทำหน้าฉงนสงสัยมองฉันอยู่ นี่ฉันปิดแมสไม่เนียนเหรอ หรือหลุดเสียงออกไป
“ไม่นะคะ ไม่เคย” พูดรัวแบบนี้ยิ่งมีพิรุธสิจันทร์หอม!
“เหรอคะ” เธอดูไม่เชื่อเอามากๆดูจากคิ้วที่ขมวดเข้าหากันของเธอ “ทำไมฉันรู้สึกคุ้นคุณจัง เราไม่เคยร่วมงานกันจริงๆเหรอ คุ้นมากๆ คุ้นเหมือนใครคนนึงที่ฉันเคย…”
ตึกตัก ตึกตัก
“ฮัลโหล เจ๊มาแล้วจ้า! มาเร็วเหมือนกันนะเราเนี่ย เจ๊นึกว่าจะมาถึงก่อนซะอีก แล้วนั้นปิดแมสทำไมน่ะ”
“อะ อ๋อ ไม่ค่อยสบายเท่าไรน่ะค่ะเจ๊”
“ชอบเปิดแอร์แรงๆจ่อตอนขับรถอีกแล้วล่ะสิ เจ๊บอกกี่ทีแล้วค่ะคุณน้องจันทร์หอมว่าอย่าทำๆ ตีตายเลยเด็กคนนี้นิ” เจ้าเมืองลืมตาขึ้นมาจ้องมองฉันทันทีที่เจ๊ซันนี่เอ่ยชื่อฉันออกมา สายตาที่ตอนแรกตกใจก่อนจะเปลี่ยนมาเย็นชาและเกลียดชัง ทำเอาฉันชาไปทั้งตัว
ทำไมต้องรู้สึกอะไรกับสายตาแบบนั้นด้วยนะ
“หึ!”
รีวิว
ยังไม่มีบทวิจารณ์